Post-Trombotisch Syndroom (PTS)

Wat is post-trombotisch syndroom?

Het post-trombotisch syndroom (PTS) is een combinatie van huidverschijnselen aan het been die ontstaat bij mensen die een diep veneuze trombose (DVT) hebben doorgemaakt. Bij PTS wordt vooral de afvloed van het bloed belemmerd door de vernauwde, verlittekende aderen. Hierdoor kan het bloed niet goed terug stromen naar het hart. Daarnaast kunnen de kleppen in de aderen kapot zijn gegaan. Dit veroorzaakt ook een slechtere terugstroom van het bloed uit het been. Door deze slechte terugstroom hoopt bloed en vocht zich op in het been, wat de PTS klachten veroorzaakt.

PTS ontwikkelt zich meestal binnen twee jaar na een DVT en komt bij 20-50% van de mensen met een DVT voor. Het is een chronische aandoening: een aandoening die nooit meer helemaal over gaat.

Als de trombose gelokaliseerd is tussen de liesader en de onderste holle ader, waarbij de patiënt niet alleen een gezwollen kuit maar ook een gezwollen bovenbeen heeft, dan is de kans op het ontwikkelen van PTS bijna 80%. De klachten zullen over het algemeen ernstiger zijn.

Wat zijn de klachten van PTS?

Bij PTS heeft u veel last van uw been. Het been voelt zwaar en vermoeid aan. Ook kan je been rood tot paars gekleurd zijn. In het been hebben zich spataderen gevormd. Vaak zit er vocht in het been, waardoor de huid strakgespannen staat. Na verloop van tijd kan een wond aan het been ontstaan. Deze wond geneest maar moeilijk en wordt hierdoor vaak open been (ulcus cruris) genoemd. 

Bij inspanning stroomt er meer bloed naar het been. Omdat door PTS het bloed minder goed terug kan stromen naar het hart zullen er nog meer klachten optreden. Uiteindelijk zal je moeten stoppen met lopen en gaan zitten. Bij voorkeur met het been omhoog, zodat "het been kan leeglopen".  Dit laatste staat bekend als een veneuze claudicatio en komt meer voor na een trombose vanaf de liesader naar het hart.

Wat zijn de oorzaken van PTS?

Bij PTS is de afvloed van het been ten gevolge van verstoppingen en vernauwingen in de aderen en eventueel kapotte kleppen verminderd. Hierdoor hoopt zich het bloed in het been met vocht op en neemt de druk in de aderen toe. Deze verhoogde druk in de aderen veroorzaakt schade aan de huid. Hierdoor kan de huid donker, harder worden en uiteindelijk ook kapot gaan met als gevolg een open been/ulcus cruris.