Maastricht UMC+
Wat is post-trombotisch syndroom?
Het post-trombotisch syndroom (PTS) is een combinatie van huidverschijnselen aan het been die ontstaat bij mensen die een diep veneuze trombose (DVT) hebben doorgemaakt. Bij PTS wordt met name de afvloed van het bloed belemmerd door de vernauwde, verlittekende aderen, waardoor het bloed niet goed terug kan stromen naar het hart. Daarnaast kunnen de kleppen in de aderen kapot gegaan zijn, wat ook een slechtere afvloed van het bloed uit het been veroorzaakt. Door deze verslechterde terugstroom hoopt bloed en vocht zich op in het been, hetgeen de PTS klachten veroorzaakt.
Het PTS ontwikkelt zich meestal binnen twee jaar na een DVT en komt bij 20-50% van de mensen met een DVT voor. Het is een chronische aandoening: een aandoening die nooit meer helemaal over gaat.
Als de trombose gelokaliseerd is tussen de liesader en de onderste holle ader, waarbij de patiënt niet alleen een gezwollen kuit maar ook een gezwollen bovenbeen heeft, dan is de kans op het ontwikkelen van een PTS bijna 80% en zullen de klachten over het algemeen ernstiger zijn.
Symptomen
Bij PTS heeft u veel last van uw been. Het been voelt zwaar en vermoeid aan en kan rood tot paars gekleurd zijn. In het been hebben zich spataderen gevormd. Vaak zit er vocht in het been, daardoor staat de huid strakgespannen. Ook kan er na verloop van tijd een wond aan het been ontstaan. Deze wond geneest maar moeilijk, vandaar dat deze klacht bekend staat onder de naam open been (ulcus cruris).
Doordat het bloed minder goed terug kan stromen naar het hart zal bij inspanning, waarbij er meer bloed naar het been stroomt, de afvloed belemmerd worden wat nog meer klachten veroorzaakt. Uiteindelijk zullen patiënten moeten stoppen met lopen en gaan zitten. Bij voorkeur moet de patiënt met het been omhoog liggen zodat "het been kan leeglopen". Dit laatste staat bekend als een veneuze claudicatio en komt meer voor na een trombose vanaf de liesader naar het hart.
Oorzaken
Bij een PTS is de afvloed van het been ten gevolge van verstoppingen en vernauwingen in de aderen en eventueel kapotte kleppen verminderd. Hierdoor hoopt zich het bloed in het been met vocht op en neemt de druk in de aderen toe. Deze verhoogde druk in de aderen veroorzaakt schade aan de huid. Hierdoor kan de huid donker, harder worden en uiteindelijk ook kapot gaan met als gevolg een open been/ulcus cruris.