Wolf-Parkinson-White syndroom (WPW)

Wat is een WPW-syndroom?

Het WPW-syndroom (Wolff-Parkinson-White syndroom) is een aangeboren hartritmestoornis. Het hart klopt tijdens een aanval zeer snel, vaak meer dan 200 slagen per minuut, dit wordt veroorzaakt door een extra verbinding tussen de boezems en de kamers. Bij een normaal hartritme ontstaat een elektrische prikkel in de sinusknoop in de rechterboezem. De prikkel verspreidt zich over de boezems. Vervolgens komt de prikkel bij de AV-knoop. Deze knoop houdt de elektrische prikkel even tussen de boezems en de kamers vast om hem vervolgens over de kamers te verspreiden. Deze ingebouwde vertraging werkt als een soort veiligheidsmechanisme.

Het WPW-syndroom is een aangeboren afwijking, maar is meestal niet erfelijk.

De bundel van Kent: De extra elektrische verbinding tussen de boezems en de kamers bij een WPW syndroom wordt ook wel genoemd: de bundel van Kent. Via deze bundel kunnen de elektrische prikkels een omweg nemen en gaan dan niet allemaal door de AV-knoop. De AV knoop vertraagt de prikkel maar dat doet de bundel van Kent niet. Hierdoor kunnen verschillende gevaarlijke ritmestoornissen ontstaan. Een te snel ritme in de boezem kan via de bundel van Kent onvertraagd worden doorgegeven aan de hartkamers. Een ritmestoornis in de boezems kan hierdoor leiden tot kamerfibrilleren, een levensgevaarlijke ritmestoornis waarbij het hart geen bloed meer rondpompt. Dit komt slechts zelden voor.

Cirkelbeweging: Soms springt bij het WPW-syndroom de prikkel via de bundel van Kent weer terug naar de boezems. Er ontstaat een cirkelbeweging, die ook wel cirkeltachycardie of re-entry tachycardie genoemd.

Symptomen

Het hart klopt tijdens een aanval zeer snel, vaak meer dan 200 slagen per minuut. De pols is zwak. Een aanval duurt een paar minuten tot enkele uren en gaat meestal vanzelf over. Klachten die optreden tijdens een aanval zijn:

  • Hartkloppingen
  • Hartbonzen
  • Duizeligheid
  • (neiging tot) Wegraken
  • Kortademig en pijn op de borst
  • Zweten, niet lekker voelen en misselijkheid (tijdens een aanval).

Niet iedereen met het WPW-syndroom heeft klachten. Veel mensen weten niet eens dat ze de aandoening hebben. Dit komt omdat het WPW-syndroom niet altijd ritmestoornissen veroorzaakt. Die ontstaan vaak pas op latere leeftijd. Het komt ook voor dat op hoge leeftijd de klachten van het WPW-syndroom zomaar verdwijnen. Dit komt dan doordat de bundel van Kent zijn prikkelgeleidend vermogen verliest.

Oorzaken

Deze factoren verhogen de kans op de hartritmestoornis AVNRT: